کظرةلغتنامه دهخداکظرة. [ ک ُ رَ ] (ع اِ) جای گرده از درون حیوان چون گرده را برآرند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ، کُظَر. || جای رخنه از کمان که در آن حلقه ٔ
کرظةلغتنامه دهخداکرظة. [ ک ُ ظَ ] (ع اِ) کُظرة. (از اقرب الموارد). چوبک گوشه ٔ کمان . || پی که دربن سوفار تیر پیچند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
کظرلغتنامه دهخداکظر. [ ک ُ ظَ ] (ع اِ) ج ِ کظرة. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به کظرة شود.