کراویالغتنامه دهخداکراویا. [ ک َ ] (اِ) بمعنی کراویه است که زیره ٔ رومی باشد و آن را نانخواه نیز گویند. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). قرنباد. (تذکره ٔداود ضریر انطاکی ).
کراویافرهنگ انتشارات معین(کَ) (اِ.) گونه ای زیره که به نام زیرة سیاه یا زیرة سیاه کرمانی موسوم و دارای ریشه های متورم است . از دانه هایش به منظور معطر کردن اغذیه استفاده می کنند و به عل
کراویافرهنگ فارسی عمید / قربانزادهگیاهی چتری، با گل‌های سفید و تخمی شبیه زیره که مصرف دارویی دارد؛ زیرۀ رومی؛ شاه‌زیره.
کراویلغتنامه دهخداکراوی . [ ک َ ] (اِ) کراویا. کروی . کرویا.(فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کرویا و کراویا شود.