کبکبهلغتنامه دهخداکبکبه . [ ک َ ک َ ب َ / ب ِ ] (اِ) صدای پای ستوران و شتران و آدمیان باشد به طریق اجتماع . (برهان ) (آنندراج ). آواز پای ستوران و چارپایان و آدمیان به گروه . (یا
بی شکهلغتنامه دهخدابی شکه . [ ش ُ ک ُه ْ ] (ص مرکب )بی شکوه . بی تشریفات . بی کبکبه و دستگاه : خانه ٔ هرکه روی بی شکه آن خانه تراست . سوزنی .رجوع به شُکُه ْ شود.