کاچکلغتنامه دهخداکاچک . [ چ َ ] (اِ) تارک سر را گویند که فرق سر و میان سر باشد. (برهان ) : زخم خوردن بکاچک اندر رزم خوشتر از طعنه ٔ عدو صدبار. عزیز مشتملی (فرهنگ نظام ). || (اِ
کاچکفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهفرق سر؛ تارک: ◻︎ زخم خوردن به کاچک اندر رزم / خوشتر از طعنهٴ عدو صد بار (عزیز مشتملی: لغت‌نامه: کاچک).
کاچکیلغتنامه دهخداکاچکی . (ق ) کاجکی . کاشکی . کاج . کاچ . کاش . لیت . (ترجمان القرآن ) : خوشدل آن شد که باشدش یاری گر بود کاچکی چنان باری .نظامی .
کاچکیلغتنامه دهخداکاچکی . (ق ) کاجکی . کاشکی . کاج . کاچ . کاش . لیت . (ترجمان القرآن ) : خوشدل آن شد که باشدش یاری گر بود کاچکی چنان باری .نظامی .
کاچکینهلغتنامه دهخداکاچکینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ)مرغی است سیاه و سفید که آن را به عربی عقعق گویند.(شعوری ج 2 ص 257 الف ). رجوع به عکعک و عقعق شود.