کافورخوردهلغتنامه دهخداکافورخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) از خود بی خود شده : به مشک آرایش کافور کرده ز کافورش جهان کافورخورده .نظامی .