کاسه کوزه دارلغتنامه دهخداکاسه کوزه دار. [ س َ / س ِ زَ /زِ ] (نف مرکب ) جیزگر. آنکه خانه آماده دارد قماربازان را . صاحب قمارخانه .
کاسه کوزه دارفرهنگ انتشارات معین( ~ . ~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) (عا.) آن که خانه ای آماده برای قماربازی دارد؛ صاحب قمارخانه ؛ جیزگر.
کاسه کوزه دارفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهکسی که در خانۀ خود بساط قمار راه می‌اندازد و از قماربازان پول می‌گیرد؛ صاحب قمارخانه.
کاسه کوزهلغتنامه دهخداکاسه کوزه . [ س َ / س ِ زَ / زِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) کاسه و کوزه . - کاسه کوزه اش را بهم زدن ؛ کنایه از دستگاه کسی را بهم زدن .- کاسه کوزه ها را گردن کسی شک
کاسه کوزهفرهنگ انتشارات معین( ~ . زِ) (اِ.) 1 - مجموعة ظرف های خانه . 2 - مجموعة اثاث و اسباب کار کسی .
کاسه کوزه داریلغتنامه دهخداکاسه کوزه داری . [ س َ / س ِ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) جیزگری . رجوع به کاسه کوزه دار شود.
قلک دارلغتنامه دهخداقلک دار. [ ق ُل ْ ل َ ] (نف مرکب ) کاسه کوزه دار (در قمارخانه ). (یادداشت مؤلف ).
جیزگرلغتنامه دهخداجیزگر. [ گ َ ] (ص مرکب )کاسه کوزه دار. آنکه قمارخانه دارد برای استفاده از حقی که از قماربازان ستاند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
شتللغتنامه دهخداشتل . [ ش َ ت َ ] (اِ) مخفف شتلی . آن قسمت از زری که از قمار برده باشند و به حاضران مجلس دهند. (از برهان ). آنچه حریف برده از برد خود به حضار مجلس قمار دهد. در