کار و بارلغتنامه دهخداکارو بار. [ رُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) اُشْغولة.(منتهی الارب ). کار و کرد. (آنندراج ). مشغولیت و معامله و شغل و کسب و پیشه . (ناظم الاطباء) : چون راست شود کار و
کار و کردلغتنامه دهخداکار و کرد. [ رُ ک َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کار و بار. (لسان العجم شعوری ج 2 ورق 235) (آنندراج ) : فزاید ز کار جهان رنج و دردنبایست مشغولی و کارکرد.(از لسان ا
باربریفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. کار و شغل باربر.۲. بار بردن؛ حمل‌ونقل.۳. بنگاهی که به حمل‌ونقل کالا و بار می‌پردازد.
