کارفزافرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده= کارافزا: ◻︎ گه مان بفزایید و گهی باز بکاهید / بر خویشتن خویش همی کارفزایید (ناصرخسرو: ۴۴۷).
کارفزایلغتنامه دهخداکارفزای . [ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) کارافزا. زیادکننده ٔ کار. رجوع به کارافزا شود : گه مان بفزائید و گهی مان بستائیدبر خویشتن از خویش همی کارفزائید. ناصرخسرو.||
کارفزایلغتنامه دهخداکارفزای . [ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) کارافزا. زیادکننده ٔ کار. رجوع به کارافزا شود : گه مان بفزائید و گهی مان بستائیدبر خویشتن از خویش همی کارفزائید. ناصرخسرو.||
کارافزایلغتنامه دهخداکارافزای . [ اَ ] (نف مرکب ) کارافزا. کارفزا. زیادکننده ٔ کار. آنکه مشغولیت دیگری افزون کند : چون بود دولت تو روزافزون چه زیان از حسود کارافزای .انوری .
کار و بارلغتنامه دهخداکارو بار. [ رُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) اُشْغولة.(منتهی الارب ). کار و کرد. (آنندراج ). مشغولیت و معامله و شغل و کسب و پیشه . (ناظم الاطباء) : چون راست شود کار و
مانلغتنامه دهخدامان . (اِ) خانه را گویند و نیز خان و مان اتباع است . (لغت فرس اسدی چ اقبال ، ص 397). به معنی خانه باشد که عربان بیت خوانند. (برهان ). خانه . (آنندراج ) (ناظم ال
