لغتنامه دهخدا
وفراء. [ وَ ] (ع ص ) پُر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || توشه دان تمام پوست . (ناظم الاطباء)(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || گوش بزرگ . (منتهی الارب ): اذن وفراء؛ گوش بزرگ . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). || زمین بسیارگیاه تمام نبات . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم ا
