چینه چینلغتنامه دهخداچینه چین . [ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) دانه چین . که دانه از زمین برگیرد. دان جمعکن : زاغ سیه روی بود چینه چین چرغ سیه چشم بود دوربین .امیرخسرو.
چینهلغتنامه دهخداچینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) چنه . دانه ٔ مرغان . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). دانه ای که مرغان خورند. (غیاث اللغات ). علف مرغ بود. (اوبهی ). دانه که مرغان خور
والاذگرلغتنامه دهخداوالاذگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) بنائی که دیوار چینه چینه سازد. (فرهنگ رشیدی ) (فرهنگ خطی ). رجوع به والاد و والادگر شود.
