چولیلغتنامه دهخداچولی . (اِخ ) از دهات ساری . از آبادیهای مازندران و استرآباد. (مازندران و استرآباد رابینو ص 163).
چولیلغتنامه دهخداچولی . (حامص ) کجی . خمیدگی . وریب ، چولی بود. (فرهنگ اسدی ): چولی دسته بیل نمیشه .
چولیلغتنامه دهخداچولی . [ چ َ / چُو ] (ص نسبی ) در نسبت کلمه ای است که در اعلام ربودن چیزی بکار رود. و یا تباه کردن آن . || (حامص ) و متعاقب پاره کردن بادبادک و احیاناً بر هم زد
پنبه چولیلغتنامه دهخداپنبه چولی . [ پَم ْ ب َ ] (اِخ ) نام قریه ای از دهستان اندرود در فرح آباد مازندران که جمعی از کردان مُدان لو در آنجا مقیمند. (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابی
پنبه چولیلغتنامه دهخداپنبه چولی . [ پَم ْ ب َ ] (اِخ ) نام قریه ای از دهستان اندرود در فرح آباد مازندران که جمعی از کردان مُدان لو در آنجا مقیمند. (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابی
وریبلغتنامه دهخداوریب . [ وُ ] (ص ) چولی . اریف . (یادداشت دهخدا). اریب که کج و منحرف باشد. (برهان ). کژ. (حاشیه ٔ اسدی ). قیقاج [ در ترکی ] . (برهان ). و به کسر اول هم گفته اند
چالیلغتنامه دهخداچالی . (اِ) پرنده ای است بشکل گنجشک که از گنجشکهای معمولی درشت تر و فربه تر است . چولی . || به لهجه گیلکی اردک . (ناظم الاطباء).
