چهاردهاةلغتنامه دهخداچهاردهاة. [ چ َ دُ ] (اِخ ) (مرکب از: چهار+ دُهاة، ج ِ داهی )، یعنی چهارگربزان و چهارزیرکان و مراد معاویةبن ابی سفیان ، زیادبن ابیه ، عمروبن العاص ، مغیرةبن شعب
چهاردههلغتنامه دهخداچهاردهه . [ چ َ / چ ِ دَ هََ / هَِ ] (ص مرکب ) از چهار + دهه ، صفت نسبی (ده + هَ ) منسوب به عدد ده . || چهار مرتبه ده تا. چهل تا. عدد ده راواحد مرتبه ٔ دوم یا م
چهاردهگویش اصفهانی تکیه ای: čârde طاری: čârde طامه ای: čârdeh طرقی: čârde کشه ای: čârdeh نطنزی: čârdeh
چهاردههلغتنامه دهخداچهاردهه . [ چ َ / چ ِ دَ هََ / هَِ ] (ص مرکب ) از چهار + دهه ، صفت نسبی (ده + هَ ) منسوب به عدد ده . || چهار مرتبه ده تا. چهل تا. عدد ده راواحد مرتبه ٔ دوم یا م
