چنگالیلغتنامه دهخداچنگالی . [ چ َ ](ص نسبی ، اِ مرکب ) طعامی که چنگال نیز گویند. (ناظم الاطباء). حلوایی است از کعک و شیره و جز آن . چنگال .(یادداشت مؤلف ). || مالیده گر. (آنندراج
چنگالیفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهخوراکی که از روغن، شکر، آب و نان خردشده درست می‌کنند؛ چنگال‌خوست؛ چنگال‌خست؛ چنگال‌خوش؛ انگشتو؛ بشتره؛ بشتزه؛ بشنزه؛ بشنژه.
آذرخش چنگالیforked lightningواژه‌های مصوب فرهنگستانشکل معمول تخلیۀ الکتریکی اَبربه‌زمین که همیشه قابل رؤیت است
انگشتولغتنامه دهخداانگشتو. [ اَ گ ُ ] (اِ) چنگالی و مالیده را گویند و آن نانی باشد گرم که با روغن و شیرینی بهم بمالند. (برهان قاطع). چنگال . نانی که ریزه ریزه کنند و با روغن و شیر