لغتنامه دهخدا
چلپ . [ چ َ ل َ ] (اِ) دو طبقه ٔ پهن که از برنج سازند و برهم زنند در جنگ و عروسیها متداول است و آن را سنج نیز گویند و صنج معرب آن است .(آنندراج ). سنج که دو پارچه ٔ برنج تنک و پهن و گرد باشد و در سازها به هم زنند و بنوازند. (ناظم الاطباء). و رجوع به چلاه و چلب و سنج شود. || ب