چلشلغتنامه دهخداچلش . [ چ ُ ل ُ ] (اِ) گیاهی است ترش که در آشها اندازند. (آنندراج ) گیاهی ترش که در آشها کنند و ترشک نیز گویند. (ناظم الاطباء) : بود آش دیگش ز روی ترش که هرگز ن
چلشته خورلغتنامه دهخداچلشته خور. [ چ ِ ل ِ ت َ / ت ِ خ ُ ] (نف مرکب ) شخصی که از کسی منتفع شده و به همین توقع همیشه پیرامون او می گردد. (ناظم الاطباء). چشته خور. آنکه چون یک یا دو با
چلشته خورلغتنامه دهخداچلشته خور. [ چ ِ ل ِ ت َ / ت ِ خ ُ ] (نف مرکب ) شخصی که از کسی منتفع شده و به همین توقع همیشه پیرامون او می گردد. (ناظم الاطباء). چشته خور. آنکه چون یک یا دو با
