لغتنامه دهخدا
چس . [ چ ُ ] (اِ) گوز بی صدا باشد. (آنندراج ) (غیاث ). بادی که از مقعد انسان یا حیوان بی صدا برآید. (فرهنگ نظام ). باد بدبویی که بیصدا از سوراخ مقعد خارج شود. فسوه . تِس . رجوع بفسوه شود. || بادی که بیصدا از فضائی رها شود. (ناظم الاطباء).
