چخ چخلغتنامه دهخداچخ چخ . [ چ ِ چ ِ ] (صوت ) چخ . آوازی که بدان سگ را رانند. لفظی که راندن سگ را دلالت کند. در مقابل بیاه ! بیاه ! که دال بر خواندن سگ است . رجوع به چخ شود.
چخ چخیلغتنامه دهخداچخ چخی . [ چ َ چ َ ] (اِ) بازیچه ٔ اطفال است ، دارای دسته و سری که ظرف کوچک بسته ٔ میان تهی است و در آن چند دانه ریگ است و بچه ها آنرا تکان داده از صدای آن لذت
چخندهلغتنامه دهخداچخنده . [ چ َ خ َ دَ / دِ ] (نف ) آنکه میچخد. کوشش کننده . سعی کننده . کوشا. ساعی . || ستیزه کننده .خصومت گر. دشمنی کننده . ستیزه جو. ستیزه گر. || آنکه بر روی ک
چخندگیلغتنامه دهخداچخندگی . [ چ َ خ َ دَ / دِ ] (حامص ) چخی . چخیدگی . عمل چخنده . کوشش . سعی . جدیت . || چخی . ستیزه گری .خصومت . دشمنی . ستیزه جویی . || چخی . جستن بر روی کسی .
چخیلغتنامه دهخداچخی . [ چ َ / چ ِ ] (حامص ، اِ) چخ . ستیزه کنی . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). ستیزگی . (ناظم الاطباء). چخندگی . || خصومت . || مناقشه . (ناظم الاطباء). || دم
