چادرگویش اصفهانی تکیه ای: čâdor طاری: čâršev / čâvor طامه ای: čâršev طرقی: čövor کشه ای: čâčev نطنزی: čâvor
چادر پوشیدنلغتنامه دهخداچادر پوشیدن . [ دَ / دُ دَ ] (مص مرکب ) چادر بسر افکندن . چادر بسر کردن . پوشیدن زن صورت و اندام خود رادر زیر چادر: اعتطاب ؛ چادر پوشیدن . (منتهی الارب ).
چادرلغتنامه دهخداچادر.[ دَ / دِ / دُ ] (اِ) خیمه . سایبان . بالاپوش زنان . ردا. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). پارچه ای که زنان برای پوشانیدن چهره و دستها و سایر اعضا و البسه بر
التفاعلغتنامه دهخداالتفاع . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) چادر در خود پیچیدن . (منتهی الارب ). چادر بسر کشیدن . (تاج المصادر بیهقی ). || سبز شدن زمین بگیاه .(منتهی الارب ). سبز شدن زمین . (ت
ساورلغتنامه دهخداساور. [ وَ ] (اِخ ) قریه ای است به استرآباد. (آنندراج ). چراگاه ممتازی است به پهنای نیم فرسخ که سکنه ٔ استرآباد ایام تابستان درآنجا در کلبه های کوچک سنگی یا چاد
چارشبلغتنامه دهخداچارشب . [ ش َ ] (اِ مرکب ) مخفف چادرشب . پارچه ٔ بزرگ چهارگوشی که رخت خواب در آن بندند و زنان ده چون چادر بسرافکنند. چادر شب : نازکت چارشب اولیست که بالا افکن چ