پیچهلغتنامه دهخداپیچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) قسمی روی بند از موی سیاه بافته . روبند زنان بافته از موی یال و دم اسب برنگ سیاه . روی بند و نقاب از موی دم و یال اسب . نقاب زنان از مو
پیچهلغتنامه دهخداپیچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) لبلاب . (دهار). پیچک . (جهانگیری ). گیاهی که بر درخت پیچد و عربان لبلاب و عشقه گویندش . فرغند. غساک ، گیاهی که بیخ ندارد و بدرختی که د
پیچه زدنلغتنامه دهخداپیچه زدن . [ چ َ / چ ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) روی بند مویینه بر روی آویختن . در نقاب مویین شدن . روبند زدن . پیچه به رخ آویختن .
پیچه بافلغتنامه دهخداپیچه باف . [ چ َ / چ ِ ] (نف مرکب ) آنکه پیچه بافد. آنکه روی بند مویینه بافد زنان را. || پیچه . عقاص .
پیچه بافیلغتنامه دهخداپیچه بافی . [ چ َ / چ ِ ] (حامص مرکب ) عمل پیچه باف . || (اِ مرکب ) محل بافتن پیچه .
پیچه بنلغتنامه دهخداپیچه بن . [ چ َ ب ُ ] (اِخ ) نام موضعی به تنکابن مازندران . (سفرنامه ٔ رابینو ص 107 بخش انگلیسی ).
پیچه بندلغتنامه دهخداپیچه بند. [ چ َ / چ ِ ب َ ] (اِ مرکب ) عصابه . (صحاح الفرس ). عصابه که زنان بر پیشانی بندند. پیشانی بند. (برهان ). || بندپیچه . رشته ٔ پیشانی بند. رشته ای که بد
پیچه زدنلغتنامه دهخداپیچه زدن . [ چ َ / چ ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) روی بند مویینه بر روی آویختن . در نقاب مویین شدن . روبند زدن . پیچه به رخ آویختن .
پیچه بافلغتنامه دهخداپیچه باف . [ چ َ / چ ِ ] (نف مرکب ) آنکه پیچه بافد. آنکه روی بند مویینه بافد زنان را. || پیچه . عقاص .
پیچه بافیلغتنامه دهخداپیچه بافی . [ چ َ / چ ِ ] (حامص مرکب ) عمل پیچه باف . || (اِ مرکب ) محل بافتن پیچه .
پیچه بنلغتنامه دهخداپیچه بن . [ چ َ ب ُ ] (اِخ ) نام موضعی به تنکابن مازندران . (سفرنامه ٔ رابینو ص 107 بخش انگلیسی ).
پیچه بندلغتنامه دهخداپیچه بند. [ چ َ / چ ِ ب َ ] (اِ مرکب ) عصابه . (صحاح الفرس ). عصابه که زنان بر پیشانی بندند. پیشانی بند. (برهان ). || بندپیچه . رشته ٔ پیشانی بند. رشته ای که بد