پیمائیدنلغتنامه دهخداپیمائیدن .[ پ َ / پ ِ دَ ] (مص ) پیمودن . پیماییدن : همی خواهم ای داور کردگارکه چندان امان یابم از روزگارکه از تخم ایرج یکی نامورببینم ابر کینه بسته کمر...چو دی
پیمائیلغتنامه دهخداپیمائی . [ پ َ / پ ِ ] (حامص ) عمل پیماینده . اما کلمه همه جا بصورت ترکیب بکار رود چون : آسمان پیمائی ، بحر پیمائی ، بادپیمائی ، قدح پیمائی و جز آن . رجوع به پی
خوش بینلغتنامه دهخداخوش بین . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (نف مرکب ) آنکه همیشه به همه کار با نظر خوب نگرد. مقابل بدبین . آنکه وجهه ٔ خوب امری مورد توجه اوست . آنکه نظر خوش بقضیه و واقعه دا
مهتابلغتنامه دهخدامهتاب . [ م َ ] (اِ مرکب ) پرتو ماه و مهشید و روشنی و تابش ماه و نوری که از کره ٔ ماه به سطح زمین می رسد. (ناظم الاطباء). از: «مه »، مخفف ماه + «تاب »، از تافتن