پیلبانلغتنامه دهخداپیلبان . (اِ مرکب ، ص مرکب ) فیلبان . فیال . (دهار). آنکه بر سر فیل نشیند و با کجک او را براند. (منتهی الارب ). نگهبان فیل . آنکه تعهد فیل کند. آنکه خدمت فیل کن
پیلبانفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. نگهبان پیل.۲. کسی که بر پشت پیل می‌نشیند و پیل را می‌راند: ◻︎ دوستی با پیلبانان یا مکن / یا طلب کن خانه‌ای در خورد پیل (سعدی: ۱۸۴).
پیلان معبریلغتنامه دهخداپیلان معبری . [ ن ِ م َ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیلان کلان که بر آنها نشسته از دریا عبور کنند. (غیاث ).
پیلان جوقلغتنامه دهخداپیلان جوق . (اِخ ) (آب ...) آبی بدشت قبچاق . (رجوع شود به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 447).
پیلان گرگلغتنامه دهخداپیلان گرگ . [ گ ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان کرزان رود شهرستان تویسرکان . واقع در 6 هزارگزی باختر تویسرکان و 2 هزارگزی راه شوسه ٔ تویسرکان بکرمانشاه . دامنه . سردسی
پیلبارانلغتنامه دهخداپیلباران . (اِ مرکب ) کنایه از باران فراوان بزرگ ، و از بعضی مسموع است که باران آخر بر شکال که آنرا در هندی هتیه گویند و این گویا ترجمه ٔ پیلباران است لیکن چون
فیلبانیلغتنامه دهخدافیلبانی . (حامص مرکب ) پیلبانی . (فرهنگ فارسی معین ). عمل و شغل پیلبان . پیلبانی .
فیاللغتنامه دهخدافیال . [ ف َی ْ یا ] (خ ص ) صاحب فیل و پیلبان . (منتهی الارب ) : فیالان سلطان بر پی آن فیلان برفتند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).