پیغمبرزادهلغتنامه دهخداپیغمبرزاده . [ پ َ / پ ِ غ َ ب َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) فرزند پیغمبر. اولاد رسول . ج ، پیغمبرزادگان : زکریا در محراب نشسته بود، و بنی اسرائیل و علماء و پیغمبرزادگان نشسته بودند. (قصص الا
زادهلغتنامه دهخدازاده . [ دَ / دِ ] (ن مف / نف ، اِ) بمعنی زاد است که فرزند و زائیده شده و زائیده باشد . (برهان ) (آنندراج ). فرزند. (شرفنامه ٔ منیری ) : چه گوئید گفتا که : آزاده ای بسختی همی پ