پیروزهلغتنامه دهخداپیروزه . [ زَ / زِ ] (اِ) فیروزه . فیروزج . سنگی معدنی گرانبها و آسمانی رنگ که انگشتری و زینت را بکاراست . جوهری باشد کانی ، فیروزه معرب آن است . (برهان ). جوهر
پیروزه چادرلغتنامه دهخداپیروزه چادر. [ زَ / زِ دَ / دُ ] (اِ مرکب ) کنایه از فلک باشد. (آنندراج ). کنایه از آسمان و فلک است . (برهان ).
فیروزه فامیلغتنامه دهخدافیروزه فامی . [ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) پیروزه فامی . (فرهنگ فارسی معین ). به رنگ فیروزه بودن . پیروزه گونی .
فیروزهلغتنامه دهخدافیروزه . [ زَ / زِ ] (اِ) پیروزه . فیروزج . یکی از سنگهای آذرین که ترکیب آن عبارت از فسفات ئیدراته ٔآلومینیوم طبیعی است و وزن مخصوصش بین 2/62 تا 2/83است و سختی
خورشیدلغتنامه دهخداخورشید. [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ) (از: خور+ شید) خور. مهر. هور. شمس . شارق . بیضاء. شید. (مهذب الاسماء).روز. غزاله . (یادداشت بخط مؤلف ). ستاره ای که جاذبه ٔ گرانش
پیروزهگونفرهنگ مترادف و متضادپیروزهای، پیروزهرنگ، پیروزهفام، فیروزهای، فیروزهرنگ، پیروزهفام، فیروزهگون
پیروزه چادرلغتنامه دهخداپیروزه چادر. [ زَ / زِ دَ / دُ ] (اِ مرکب ) کنایه از فلک باشد. (آنندراج ). کنایه از آسمان و فلک است . (برهان ).