پچللغتنامه دهخداپچل . [ پ َ چ َ ] (ص ) آنکه پیوسته تن و لباس ملوث دارد. || شلَخته . پِنتی . دَنس . پلشت . قَذر. || قبیح . قبیحه . هجین . مستهجن . خبیث . || چرک .
پچوللغتنامه دهخداپچول . [ پ َ ] (ص ) پَچل . پنتی . پلشت . قَذر. دَنِس . || (اِ) کعب . قاب . و رجوع به بجول شود.
پخ پخولغتنامه دهخداپخ پخو. [ پ َ / پ ِ خ ْ پ َ / پ ِ ] (اِ)پِخلوُچَه . پِچلیچه . غلغلیچ . غلملیچ . (رشیدی ). غلفچ . غلمچ . قلفچه . غلغلک . غلغلی . و آن چنانست که انگشت در زیر بغل
پنتیلغتنامه دهخداپنتی . [ پ ِ ] (ص ) (در تداول عامه ) آنکه از شوخی و پلیدی احتراز نکند. سخت شوخ و با جامه و سر و روی آلوده که نظافت نداند، در اصطلاح «مشتیان » مقابل لوطی ، جَبان