پهرهلغتنامه دهخداپهره . [ پ َ رَ ] (اِخ ) (قریه ...) محلی در حدود افغانستان و سیستان . پهرک . رجوع به فهرج شود. (تاریخ سیستان ) (حبیب السیر چ قدیم تهران ج 2 ص 260). || بهیره . ا
پهره دارلغتنامه دهخداپهره دار. [ پ َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) پاسدار. محافظت کننده . (برهان ) : خلیل از بیم آن زنهارخواران مرتب داشت جمعی پهره داران .نزاری (از جهانگیری ).
پهره دارلغتنامه دهخداپهره دار. [ پ َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) پاسدار. محافظت کننده . (برهان ) : خلیل از بیم آن زنهارخواران مرتب داشت جمعی پهره داران .نزاری (از جهانگیری ).