پنکیدنلغتنامه دهخداپنکیدن . [ پ ِ دَ ] (مص ) در فرهنگ شعوری (ج 1 ص 260). بمعنی با خود سخن گفتن و حدیث نفس آمده است و مجعول است .
پنیکسلغتنامه دهخداپنیکس . [ پْنی / پ ِ ] (اِخ ) نام میدانی به أطینه (آتن ) که در قدیم اجتماعات عام بدانجا منعقد میشد. و اکنون از آن اثری بر جای است . (از فرهنگ ترجمه ٔ تمدن قدیم
