پنبه دارلغتنامه دهخداپنبه دار. [ پَم ْ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) که حشو از پنبه دارد. صاحب حشو از پنبه : قباء پنبه دار. تنبان پنبه دار.- پنبه داردوزی ؛ دوختن پنبه بحشو لباس و مانند آن
پنبهگویش اصفهانی تکیه ای: pamba طاری: pamba / čola طامه ای: pamba طرقی: pamba / čolla کشه ای: pamba / čolla نطنزی: pamba
پنبهلغتنامه دهخداپنبه . [ پَم ْ ب َ / ب ِ ] (ا) گیاهی که از الیاف غوزه ٔ آن ریسمان و پارچه کنند. کرشَف . کُرسُف . کرفُس . کرسوف . قضم . قطب . بِرَس ْ. قُطْن . قُطُن ّ. طُوط. قور
دارلغتنامه دهخدادار. (نف مرخم ) به معنی دارنده باشد، وقتی که با کلمه ای ترکیب شود. (برهان ). مانند: آبدار. آبرودار. آبله دار. آزاردار. آهاردار. اجاره دار. استخوان دار. اسلحه دا
کلیجهلغتنامه دهخداکلیجه . [ ک ُج َ / ج ِ ] (اِ) جامه ٔ پنبه دار آجیده کرده . (ناظم الاطباء). جامه ٔ پنبه دار آجیده . کلیچه . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کلیچه شود. || جامه ٔ ن