پلنگیفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. مربوط به پلنگ.۲. شبیه پوست پلنگ: لباس پلنگی.۳. (حاصل مصدر) [قدیمی] تندی و خشمگینی.
پلنگی پوشلغتنامه دهخداپلنگی پوش . [ پ َ ل َ ] (نف مرکب ) که لباسی از پوست پلنگ کرده باشد. پلنگینه پوش : صیدگاهش ز خون دریاجوش گاه گرگینه گه پلنگی پوش .نظام قاری (دیوان البسه ص 25).
پلنگی دهلغتنامه دهخداپلنگی ده . [ پ َ ل َ دِ ] (اِخ )موضعی است به سه فرسخ میانه ٔ جنوب و مغرب میناب و سه فرسخ بیشتر به مغرب پالنگری . (فارسنامه ٔ ناصری ).
پلنگینلغتنامه دهخداپلنگین . [ پ َ ل َ ] (ص نسبی ) پلنگ دار : رهت مارین و کهسارش پلنگین گیاه و سنگش از خون تو رنگین .فخرالدین اسعد (ویس و رامین ).
پلنگینهلغتنامه دهخداپلنگینه . [ پ َ ل َ ن َ / ن ِ ] (ص ) از پوست پلنگ . لباس یا جوشنی که از پوست پلنگ کنند : کیومرث شد بر جهان کدخدای نخستین بکوه اندرون ساخت جای سر تخت و بختش برآم
پلنگینه پوشلغتنامه دهخداپلنگینه پوش . [ پ َ ل َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه لباس از پوست پلنگ دارد. ملبس به پلنگینه . پلنگی پوش : بگفتندکای مرد با زور و هوش [ به رستم ]برین گونه پیلی پ
پلنگی پوشلغتنامه دهخداپلنگی پوش . [ پ َ ل َ ] (نف مرکب ) که لباسی از پوست پلنگ کرده باشد. پلنگینه پوش : صیدگاهش ز خون دریاجوش گاه گرگینه گه پلنگی پوش .نظام قاری (دیوان البسه ص 25).
پلنگی دهلغتنامه دهخداپلنگی ده . [ پ َ ل َ دِ ] (اِخ )موضعی است به سه فرسخ میانه ٔ جنوب و مغرب میناب و سه فرسخ بیشتر به مغرب پالنگری . (فارسنامه ٔ ناصری ).
پلنگینه پوشلغتنامه دهخداپلنگینه پوش . [ پ َ ل َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه لباس از پوست پلنگ دارد. ملبس به پلنگینه . پلنگی پوش : بگفتندکای مرد با زور و هوش [ به رستم ]برین گونه پیلی پ
پلنگینلغتنامه دهخداپلنگین . [ پ َ ل َ ] (ص نسبی ) پلنگ دار : رهت مارین و کهسارش پلنگین گیاه و سنگش از خون تو رنگین .فخرالدین اسعد (ویس و رامین ).
پلنگینهلغتنامه دهخداپلنگینه . [ پ َ ل َ ن َ / ن ِ ] (ص ) از پوست پلنگ . لباس یا جوشنی که از پوست پلنگ کنند : کیومرث شد بر جهان کدخدای نخستین بکوه اندرون ساخت جای سر تخت و بختش برآم