پسری کردهلغتنامه دهخداپسری کرده . [ پ ِ س َ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) پسرخوانده . دَعی ّ: پسر و دختر بر حقیقت آنرا باشد که آنرا اهل و آفریده باشد و پسری کرده آن گیرد که او محتاج باش
پسریچهلغتنامه دهخداپسریچه . [ پ ُ / پ ِ چ َ /چ ِ / پ ُ / پ ِ س َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) پسر کوچک . || پسر بدکاره . (برهان قاطع) (فرهنگ رشیدی ). در فرهنگ پسریچه بوزن جنبیده آورده بم
پسرینهلغتنامه دهخداپسرینه . [ پ ِ س َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به پسر، نرینه در فرزند آدمی : چنین گویند که در این ایام حمزه آذرک در سبزوار زیادت از سی هزار مرد و کودک پسرینه بک
پسری کردهلغتنامه دهخداپسری کرده . [ پ ِ س َ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) پسرخوانده . دَعی ّ: پسر و دختر بر حقیقت آنرا باشد که آنرا اهل و آفریده باشد و پسری کرده آن گیرد که او محتاج باش
برادرفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهپسری که با دختر یا پسر دیگر از یک پدر و مادر باشد، نسبت به آن پسر یا دختر برادر است؛ داداش.