پسریچهلغتنامه دهخداپسریچه . [ پ ُ / پ ِ چ َ /چ ِ / پ ُ / پ ِ س َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) پسر کوچک . || پسر بدکاره . (برهان قاطع) (فرهنگ رشیدی ). در فرهنگ پسریچه بوزن جنبیده آورده بم
