پریدنلغتنامه دهخداپریدن . [ پ ُ دَ ] (مص ) پرشدن . امتلاء. مملو شدن . انباشته شدن : تو خود را گمان برده ای پرخردانائی که پر شد دگر کی پرد. سعدی (بوستان ).دعدعه ؛ جنبانیدن پیمانه
پریدنگویش اصفهانی تکیه ای: bepari طاری: parây(mun) طامه ای: parâɂan طرقی: parâymun کشه ای: parâymun نطنزی: parâɂan