پرفریبلغتنامه دهخداپرفریب . [ پ ُ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ) پرعشوه . سخت مکار. سخت حیله گر : بدو گفت کای ریمن پرفریب مگر زین فرازی ببینی نشیب . فردوسی .بدانگه که گرسیوز پرفریب گران کر
پرفریبفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهپرمکر؛ پرحیله؛ بسیار حیله‌گر: ◻︎ بدان ای جهان‌دیدهٴ پرفریب / به هر کاردیده فرازونشیب (فردوسی: ۴/۷۹).
پربرباروشلغتنامه دهخداپربرباروش . [ پ َ ب َ ] (اِ) فلک . (مؤیدالفضلا از شعوری ). و رجوع به پربرناوش شود.
پرآفرینلغتنامه دهخداپرآفرین . [ پ ُ ف َ ] (ص مرکب ) باآفرین بسیار : یکی نامه بنوشت پرآفرین ز دادار بر شهریار زمین .فردوسی .
پرافسونلغتنامه دهخداپرافسون . [ پ ُ اَ ] (ص مرکب ) پرفریب . پردستان : همی گفت و مژگان پر از آب کردپرافسون دل و لب پر از باد سرد.فردوسی .
پرعشوگیلغتنامه دهخداپرعشوگی . [ پ ُ ع ِ وَ / وِ ] (حامص مرکب ) پرفریبی . پرفریبی که با تسویف همراه باشد.
پرعشوهلغتنامه دهخداپرعشوه . [ پ ُ ع ِ وَ / وِ ] (ص مرکب ) که بسیار فریبندگی و تسویف آرد. پرفریب . بسیار فریبنده .