پرخاش کردنلغتنامه دهخداپرخاش کردن . [پ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درشتی کردن . مغالظت کردن . تندی کردن . تشدّد کردن . عتاب کردن . معاتبه : چو نیکی کند کس تو پاداش کن وگر بد کند نیز پرخاش ک
پرخاش کردنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: تضاد در عمل (اختیار فردی) دن، تغیر کردن، بدخلقیکردن، مشاجره کردن، داد زدن، عربده کشیدن، بُراق شدن
ستیز کردنفرهنگ مترادف و متضادمجادله کردن، پرخاش کردن، جدال کردن، پیکار کردن، خصومت ورزیدن، معارضه کردن، کشمکش کردن، منازعه کردن، نبرد کردن
تعرض کردنفرهنگ مترادف و متضاد۱. اعتراض کردن، متعرض شدن ۲. پرخاش کردن، عتاب کردن ۳. تجاوز کردن، دستاندازی کردن
تندی کردنفرهنگ مترادف و متضاد۱. عصبانیشدن، خشمگین شدن ۲. خشونت به خرج دادن، پرخاش کردن، پرخاشگری کردن
