پاک منش

پاک منش

لغت‌نامه دهخدا

پاک منش .[ م َ ن ِ ] (ص مرکب ) پاک جبلّت . پاک فطرت . نیک اندیش .

پاک منش

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [قدیمی، مجاز] pakmaneš پاک‌سرشت؛ پاک‌نهاد.

عشق پاک

لغت‌نامه دهخدا

عشق پاک . [ ع ِ ق ِ ] (ترکیب وصفی ) عشقی که آلوده به خواهشهای جسمانی نباشد. عشق افلاطونی . (یادداشت مرحوم دهخدا). پاکبازی . رجوع به عشق و عشق افلاطونی و پاکبازی شود.

پاک‌سیما

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: pāk simā) (فارسی ـ عربی) دارای چهره ی پاک و نورانی.

پاک‌شید

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: pāk šid) خورشید درخشان که در پس ابر نهان باشد.

پاک‌فروغ

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: pāk foruq) درخشش پاک و بی غبار .

clean sheet

گل‌پاک

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[ورزش] در فوتبال، تیم یا دروازه‌بانی که در یک بازی گلی دریافت نکرده باشد

justice tourism

گردشگری پاک

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[گردشگری و جهانگردی] رویکردی مبتنی ‌بر عدالت و اخلاق در گردشگری که هدف از آن رعایت معیارهای گردشگری پایدار ازلحاظ اجتماعی و زیست‌محیطی است

پاک کردن

واژگان مترادف و متضاد

پالایش، پالودن، تطهیر، تمیز کردن، تنظیف، روفتن، زدودن، ستردن ≠ آلودن، کثیف کردن

نعیم پاک

لغت‌نامه دهخدا

نعیم پاک . [ ن َ م ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از اعمال شایسته است که طاعت و عبادت باشد. (برهان قاطع). || نعمت و روزی حلال و طیب و طاهر. رجوع به نعیم شود.

اصل پاک

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [عربی. فارسی] [قدیمی، مجاز] 'aslpāk اصیل؛ نجیب.

پاک باختن

فرهنگ فارسی معین

(تَ) (مص م .) پاکبازی کردن .

پاک باخته

فرهنگ فارسی معین

(تِ) ( اِ.) 1 - کسی که همة پول خود را باخته است . 2 - کسی که همه چیز خود را از دست داده است .

پاک دامن

فرهنگ فارسی معین

(مَ) (ص مر.) برخوردار از پاکدامنی ، نداشتن وضع یا کیفیت رفتارهای زشت و ننگین .