پاچهلغتنامه دهخداپاچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (از: پا، رِجل + چه ، ادات تصغیر) پای از زانو تا بسرپنجه . کُراع . پایچه . (مهذب الاسماء). || پای خرد : زهر دارد در درون در پاچه م
پاچهفرهنگ انتشارات معین(چِ) (اِمصغ .) 1 - ساق پا. 2 - از زانو تا سر سم پای گوسفند و گاو. 3 - خوراکی که از دست و پای گوسفند درست کنند. 4 - یکی از دو لنگة شلوار. 5 - لبة پایینی شلوار.
پاچه بندلغتنامه دهخداپاچه بند. [ چ َ / چ ِ ب َ ] (اِمرکب ) بند پای جوارح طیور. بند پای باز و جز آن از مرغان شکاری . سباقاالبازی . تسمه ٔ خرد و نرم که به پای باز و نوع آن بندند و زنگ
پاچه پزلغتنامه دهخداپاچه پز. [ چ َ / چ ِ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه پاچه ٔ گوسفند پزد فروختن را : نگار پاچه پز من که دل سراچه ٔ اوست ...میرزا اشتها.
پاچه بندلغتنامه دهخداپاچه بند. [ چ َ / چ ِ ب َ ] (اِمرکب ) بند پای جوارح طیور. بند پای باز و جز آن از مرغان شکاری . سباقاالبازی . تسمه ٔ خرد و نرم که به پای باز و نوع آن بندند و زنگ
پاچه پزلغتنامه دهخداپاچه پز. [ چ َ / چ ِ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه پاچه ٔ گوسفند پزد فروختن را : نگار پاچه پز من که دل سراچه ٔ اوست ...میرزا اشتها.