وانگهلغتنامه دهخداوانگه . [ گ َه ْ ] (ق مرکب ) آنزمان . || بعلاوه : وانگه بغلی نعوذ باﷲمردار در آفتاب مرداد.سعدی .
وانگهیلغتنامه دهخداوانگهی . [ گ َ ] (ق مرکب ) سپس . (یادداشت مرحوم دهخدا). پس . پس از آن . بعد : بدو گفت شیرین که دادم نخست بده وانگهی جان من پیش تست . فردوسی .چرخش ز زرِّ زرد کنی وانگهی در اودندانه ٔ بلورین گردش فروکنی . <p
وانیةلغتنامه دهخداوانیة.[ ی َ ] (ع ص ) تأنیث وانی است . رجوع به وانی شود.- ناقة وانیة ؛ ماده شتر سست و مانده ٔ از سیر و سفر. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). فاترة طلیح . (اقرب الموارد).
وأنةلغتنامه دهخداوأنة. [ وَءْ ن َ ] (ع ص ) زن پهن تن . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). تأنیث وأن است . رجوع به وأن شود.