هیزهلغتنامه دهخداهیزه . [ زَ / زِ ] (اِ) پشت . قفا. (یادداشت مرحوم دهخدا). مرحوم ادیب پیشاوری میفرمودند هیزه در نواحی پیشاور به معنی پشت و قفا است و کلمه ٔ حیز به معنی اهریمنی آ
جحافلغتنامه دهخداجحاف . [ ج ُ ] (ع مص ) رفتن شکم از ناگوارد شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). روان شدن شکم از هیزه . (آنندراج ). || (اِ) موت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
قفاهیرلغتنامه دهخداقفاهیر. [ ق َ ] (اِ) صورت خوب و روی نیکو را گویند. (برهان ). ظاهراً این اشتباه از غلط خواندن شعر نصاب عارض شده در این بیت :ریه شُش ، قفا هیره و وجه روی فخذ ران