هیبةلغتنامه دهخداهیبة. [ هََ ب َ ] (ع مص ) ترسیدن . (تاج المصادربیهقی ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). هیبت . || شکوه داشتن . (المصادر زوزنی ). || توقیرو تعظیم کردن . (اقرب الموارد)
حیبةلغتنامه دهخداحیبة. [ ب َ ] (ع اِ) قرابت از جانب مادر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). قرابت و خویشاوندی از جانب مادر. (ناظم الاطباء). || اندوه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)
مام هیبهلغتنامه دهخدامام هیبه . [ هَِ ی ْ ب ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان منکور است که در بخش حومه ٔ شهرستان مهاباد واقع است و 201 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
علی هیبةلغتنامه دهخداعلی هیبة. [ ع َ هََ ب َ ] (اِخ ) طبیب بود و در قصرالعینی در قاهره تحصیل کرد. و با یکی از هیئتهای دولتی به فرانسه رفت و سرانجام در حدود سال 1265 هَ . ق . درگذشت
مام هیبهلغتنامه دهخدامام هیبه . [ هَِ ی ْ ب ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان منکور است که در بخش حومه ٔ شهرستان مهاباد واقع است و 201 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
علی هیبةلغتنامه دهخداعلی هیبة. [ ع َ هََ ب َ ] (اِخ ) طبیب بود و در قصرالعینی در قاهره تحصیل کرد. و با یکی از هیئتهای دولتی به فرانسه رفت و سرانجام در حدود سال 1265 هَ . ق . درگذشت
هیبتلغتنامه دهخداهیبت . [ هََ ب َ ] (ع اِ) هیبة. ترس و بیم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) : صورت خشمت ار ز هیبت خویش ذره ای را به خاک بنمایدخاک دریا شود بسوزد آب بفسرد آفتاب و بشجا
خیبةلغتنامه دهخداخیبة. [ خ َ ب َ ] (ع اِمص ) نومیدی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).- امثال : الهیبة خیبة ؛ چون بترسی بنومیدی بازگردی . (منتهی الارب ).- خیبة
