هوو (زنِ دومِ شوهر)گویش خلخالاَسکِستانی: avesnə دِروی: avesnə شالی: avasənə کَجَلی: avasneg کَرنَقی: avasənə کَرینی: avsəne کُلوری: avesənə گیلَوانی: evisini لِردی: avasni
هوو (زنِ دومِ شوهر)گویش کرمانشاهکلهری: haw گورانی: haw سنجابی: haw کولیایی: haw زنگنهای: haw جلالوندی: haw زولهای: haw کاکاوندی: haw هوزمانوندی: haw
لبنلغتنامه دهخدالبن . [ ل َ ب َ ] (ع اِ) شیر و آن اسم جنس است . ج ، البان . (منتهی الارب ). و هو مرکبة من مائیة و جبنیة و دسومة : چگونه جدری جدری کجا ز پستانش هنوز هیچ لبی بوی
غارلغتنامه دهخداغار. (ع اِ) درخت غار. شجرالغار.رند. مابهشتان . دانیمو. برگ بو. سقلیموس . ذافنی . لوره . باهشتان . لادرس . سنگ . امیر اوفوسدونس . دهمست . نباتی خوشبوی . (منتهی ا
بناغلغتنامه دهخدابناغ . [ ب َ ] (اِ) تار ریسمان خام را گویند که بر دوک پیچیده شود. (برهان ) (ناظم الاطباء). ریسمان خام که بر دوک ریسندش . (شرفنامه ٔ منیری ). ریسمان خام (آنندراج
هوولغتنامه دهخداهوو. [ هََ ] (اِ) دو زن که در نکاح یک مرد میباشند، هریک مر دیگری را هوو خوانند. (برهان ) (غیاث اللغات ). ضرة. (السامی فی الاسامی ). وسنی . بنانج . گولانج . هبو.
وُصْنیْگویش گنابادی در گویش گنابادی یعنی هوو ، دو یا چند زن که یک شوهر دارند هر یک در مقابل دیگری یا دیگران وصنی هم محسوب میگردند.