هضبةلغتنامه دهخداهضبة. [هََ ب َ ] (ع اِ) پشته . کوه گسترده بر زمین . (منتهی الارب ). || کوه به یک سنگ سرشته . || کوه بلند و دراز و تنها و سرخ رنگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموا
حظبةلغتنامه دهخداحظبة. [ ح ُ ظُب ْ ب َ ] (ع ص ، اِ)تأنیث حُظُب ّ. || مرد درشت و سطبر و بخیل و تنگخوی و گول . (منتهی الارب ). رجوع به حظب شود.
هضبهفرهنگ انتشارات معین(هَ بَ یا بِ) [ ع . هضبة ] (اِ.)1 - کوه . 2 - پشتة کم گ یاه . 3 - باران بزرگ قطره و پیوسته .
هبةدیکشنری عربی به فارسیاعطا , موهبت , دست بدست دادن عروس و داماد , بخشيدن , فاش کردن , بذل , تند باد , باد ناگهاني , انفجار , فوت , خوشي , تفريح , تمايل , مزمزه , چشيدن , حب , حب دارو
هضبهفرهنگ انتشارات معین(هَ بَ یا بِ) [ ع . هضبة ] (اِ.)1 - کوه . 2 - پشتة کم گ یاه . 3 - باران بزرگ قطره و پیوسته .
اعیارلغتنامه دهخدااعیار. [ اَ ] (اِخ ) هضبه (پشته )هائیست در بلاد ضبه و نیز نام کوهی است ببلاد غضبان و گمان می برم [ یاقوت ] میان مدینه و فید قرار دارد. و در ابیات زیر ذکر آن آمد
