هزاءةلغتنامه دهخداهزاءة. [ هَُ ءَ ] (ع ص ) آنکه بر مردم فسوس و خنده کند. || آنکه بر وی فسوس و ریشخند کنند. (منتهی الارب ). که از آن بخندند. (اقرب الموارد).
هذاءةلغتنامه دهخداهذاءة. [ هََ ءَ ] (ع اِ) بیل آهنی . (منتهی الارب ). المسحاة.(اقرب الموارد). || کلند. (منتهی الارب ).
هذاءةلغتنامه دهخداهذاءة. [ هََ ذْ ذا ءَ ] (ع ص ) بیهوده گوی : رجل هذاءة؛ مرد بسیار بیهوده گوی از بیماری یا خواب . (منتهی الارب ). هذاء. (اقرب الموارد). رجوع به هذاء شود.
هزارهفرهنگ انتشارات معین(هِ رِ یا رَ) (اِ.) = ازاره : 1 - قسمتی از دیوار که مابین زمین اطاق و طاقچه واقع شده . 2 - فواره ای که مانند ابریق است .