هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هَُ / هَُ دُ ] (ع اِ) مژه ٔ چشم . (منتهی الارب (اقرب الموارد). || ریشه ٔ ریزه ٔ جامه . (منتهی الارب ). خمل الثوب و طرفه . (اقرب الموارد).
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هَُ دُب ب ] (ع ص )کندخاطر عاجز. (منتهی الارب ). گول . || گران جان گران سنگ . (منتهی الارب ). ثقیل . (اقرب الموارد).
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هََ دِ ] (ع اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (ص ) فروهشته شاخ از درخت . (از اقرب الموارد). || ذوالهدب . (از اقرب الموارد). دارنده ٔ هدب
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هََ ] (ع مص )بریدن چیزی را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دوشیدن . (منتهی الارب ). احتبال . (اقرب الموارد). || میوه چیدن . (منتهی الارب ) (اقرب المو
هدبلغتنامه دهخداهدب . [ هََ دَ ] (ع مص ) درازمژه گردیدن چشم . || دراز و فروهشته شاخ گشتن درخت . || (اِ) شاخهای ارطی و مانند آن . || هر برگ درخت که همیشه باشد چون سرو. || هر گیا
حدبلغتنامه دهخداحدب . [ ح َ دَ ] (ع ص ، اِ) گوزی پشت . (منتهی الارب ). گوژی . کوزی . فرورفتن سینه با برآمدن پشت . برآمدن پشت با فرورفتن سینه و شکم . کوژی . برآمدن پشت و فروشدن
حدبلغتنامه دهخداحدب . [ ح َ دَ ] (ع مص ) گوزپشت گردیدن . (از منتهی الارب ). || حدب بر؛ مهربان گردیدن بر. (از منتهی الارب ). مهربانی . مهربانی کردن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) ابن خشرم بن کوز از بنی عامربن ثعلبه بود از قضاعة. شاعری فصیح ، مرتجل ، راوی و از مردم بادیه ٔ حجاز بود. مردی از بنی رقاش را به نام زیاد
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) ابن خالد محدثی است معروف به هداب . (منتهی الارب ). رجوع به هداب شود.
هدباءلغتنامه دهخداهدباء. [ هََ ] (ع ص ) دراز و فروهشته شاخ ازدرخت و مانند آن . (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
هدبدلغتنامه دهخداهدبد. [ هَُ دَ ب ِ ] (ع ص ) شیر نیک خفته و جغرات شده . (منتهی الارب ). اللبن الخاثر جداً. (اقرب الموارد). || (اِ) خردی چشم و سستی آن با جریان اشک یا عام است . (
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (ع اِ) یکی از هُدب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). یک مژه ٔ چشم . (آنندراج ).
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) ابن خشرم بن کوز از بنی عامربن ثعلبه بود از قضاعة. شاعری فصیح ، مرتجل ، راوی و از مردم بادیه ٔ حجاز بود. مردی از بنی رقاش را به نام زیاد
هدبةلغتنامه دهخداهدبة. [ هَُ ب َ ] (اِخ ) ابن خالد محدثی است معروف به هداب . (منتهی الارب ). رجوع به هداب شود.
هدباءلغتنامه دهخداهدباء. [ هََ ] (ع ص ) دراز و فروهشته شاخ ازدرخت و مانند آن . (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد).