هجیرةلغتنامه دهخداهجیرة. [ هَِ ج ْ جی رَ ] (ع اِ) خوی و عادت . (منتهی الارب ). هجیر. (اقرب الموارد). || حال . (منتهی الارب ). رجوع به هِجّیر شود.
هجیرةلغتنامه دهخداهجیرة. [ هَُ ج َ رَ ] (ع اِ مصغر) مصغر هَجرَة است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به هجرة شود.
هجیرةلغتنامه دهخداهجیرة. [ هََ رَ ] (اِخ ) آبی است مر بنی عجل را میان کوفه و بصره . (معجم البلدان ). هجیر. رجوع به هجیر شود.
هجیرةلغتنامه دهخداهجیرة. [ هََ رَ ] (ع اِ) نیمروز نزدیک زوال مع ظهر یا از وقت زوال آفتاب تا عصر. || گرمای نیمروز. (منتهی الارب ). || سختی گرما. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). هجی
حجیرةلغتنامه دهخداحجیرة. [ ح َ رَ ] (ع ص ، اِ) زمین بسیار سنگ ناک . مؤنث حجیر: ارض حجیرة؛ زمین بسیارسنگ . (منتهی الارب ).
هجیرلغتنامه دهخداهجیر. [ هَِ ج ْ جی ] (ع اِ) خوی و عادت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || حال . (منتهی الارب ).
اهجیراءلغتنامه دهخدااهجیراء. [ اِ ] (ع اِ) خوی و عادت و حال . اِهجیری . هجیر. هِجّیرة. اُهجورة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
حاللغتنامه دهخداحال . (ع اِ) کیفیت . چگونگی . وضع. هیأت . گونه . شکل . جهت . بث ّ. دُبّة. دُب ّ. حالت . طبق . هِبّة. اهجورة. اهجیراء. اِهجیری . هجیر. هجّیرة. هجّیری ̍. طِب ْء.
گرم گاهلغتنامه دهخداگرم گاه . [ گ َ ] (اِ مرکب ) میان روز باشد که هوا در نهایت گرمی است . (برهان ) (انجمن آرا)(آنندراج ). هاجِره . (منتهی الارب ). غائِره . (ملخص اللغات حسن خطیب ).
شاکلةلغتنامه دهخداشاکلة. [ ک ِ ل َ ] (ع اِ) صورت . شکل . هیأت . مثل . (از اساس البلاغة) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة): علی شاکلة ابیه ؛ بر هیأت پدر خویش است . || خوی . (ترجم
