لغتنامه دهخدا
هبوع . [هَُ ] (ع مص ) گردن دراز کرده رفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). گردن دراز کرده رفتن شتر. (معجم متن اللغة). || کند رفتن خر. (معجم متن اللغة). کند رفتن خر و جز آن . (اقرب الموارد). || بشتاب رفتن و با کمک گردن رفتن . (اقرب الموارد). || بناگاه فراپیش آمد
