لغتنامه دهخدا
نمازی . [ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب به نماز. (ناظم الاطباء). || آنچه مربوط به نماز است . (فرهنگ فارسی معین ). || شخص نمازگزارنده و آنکه پیوسته نماز می گزارد. (ناظم الاطباء). اهل نماز و طاعت . مؤمن . مقدس : خصیه ٔ مرد نمازی باشد این . <p class="aut