نگارینلغتنامه دهخدانگارین . [ ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به نگار. (آنندراج ). || زیبا چون نگار. چون بت . (یادداشت مؤلف ). آراسته . شاداب و خوش آب ورنگ : به خبر دادن نوروز نگارین سوی م
نگارینفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. رنگین؛ هر چیز رنگ‌آمیزی‌شده.۲. آرایش‌شده؛ نقشدار: ◻︎ حاجت به نگاریدن نَبوَد رخ زیبا را / تو ماه پری‌پیکر زیبا و نگارینی (سعدی۲: ۶۰۰).۳. (اسم) [مجاز] معشوق و
نگارین کردنلغتنامه دهخدانگارین کردن . [ ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) زینت کردن . (ناظم الاطباء). نگار کردن .
نگاریناواژهنامه آزادای نگار. الف پسوند ندا؛ نگارین مرکب از نگار+ین که پسوند نسبت است، به معنی معشوق زیبایی که گویی نقش نگارگر چیره دستی است.
نگارین کردنلغتنامه دهخدانگارین کردن . [ ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) زینت کردن . (ناظم الاطباء). نگار کردن .
نگاریناواژهنامه آزادای نگار. الف پسوند ندا؛ نگارین مرکب از نگار+ین که پسوند نسبت است، به معنی معشوق زیبایی که گویی نقش نگارگر چیره دستی است.
نیرلغتنامه دهخدانیر. [ ن َ ] (ع مص ) نگارین کردن جامه را. (از منتهی الارب ).نیر و علم بر جامه به کار بردن . (از اقرب الموارد). علم کردن جامه . (از تاج المصادر بیهقی ). || روشن
تطرزلغتنامه دهخداتطرز. [ ت َ طَرْ رُ ](ع مص ) نگارین شدن جامه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مُعلَم شدن جامه . (از اقرب الموارد).