نَّاعِمَةٌفرهنگ واژگان قرآنآن کس که از شادی در پوست خود نمی گنجد - آن کس که نعمتی به او رسیده است (کلمه ناعمه در عبارت "وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ "يا از نعومة است ، که به معنی بهجت و
ناعمةلغتنامه دهخداناعمة. [ ع ِ م َ ] (ع ص ) مؤنث ناعم ، نرم و لین .(ناظم الاطباء): شجرة ناعمةالورق ؛ درختی که برگ آن نرم باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به ناعم شود. || زن نیکوزندگان
ناعمهفرهنگ انتشارات معین(عِ مَ یا مِ) [ ع . ناعمة ] (اِفا. ص .) مؤنث ناعم . 1 - نرم و لین . 2 - دختر نیکو زندگانی و نیکو خورش . 3 - درختی که برگ آن نرم باشد. 4 - نرم تن . ج . نواعم .
ابن ناعمهلغتنامه دهخداابن ناعمه . [ اِ ن ُ ع ِ م َ ] (اِخ ) عبدالمسیح بن عبداﷲ الحمصی یا الرهاوی الناعمی . از نقله و مترجمین به عربی و سریانی است . او راست شروح اسکندر افرودیسی بر سو
ناعمةلغتنامه دهخداناعمة. [ ع ِ م َ ] (ع ص ) مؤنث ناعم ، نرم و لین .(ناظم الاطباء): شجرة ناعمةالورق ؛ درختی که برگ آن نرم باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به ناعم شود. || زن نیکوزندگان
ناعمهفرهنگ انتشارات معین(عِ مَ یا مِ) [ ع . ناعمة ] (اِفا. ص .) مؤنث ناعم . 1 - نرم و لین . 2 - دختر نیکو زندگانی و نیکو خورش . 3 - درختی که برگ آن نرم باشد. 4 - نرم تن . ج . نواعم .
ابن ناعمهلغتنامه دهخداابن ناعمه . [ اِ ن ُ ع ِ م َ ] (اِخ ) عبدالمسیح بن عبداﷲ الحمصی یا الرهاوی الناعمی . از نقله و مترجمین به عربی و سریانی است . او راست شروح اسکندر افرودیسی بر سو
تشنکلغتنامه دهخداتشنک . [ ت َ ش َ ن َ ] (اِ) سواک النبی . ناعمه . ابوشوشه . قویسه . مریمیه . سلبیه . مریم گلی . و امروزباغبانهای ما سلبی گویند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
گوش گللغتنامه دهخداگوش گل . [ گ َ ] (اِ مرکب ) نوعی از صدف از طایفه ٔ حیوانات ناعمه یا عدیم الفقار . (یادداشت مؤلف ). || نفخ غده ٔ زیرگوش . نکاف و آن آماس نَکَف یعنی غده های خرد