نوبه نولغتنامه دهخدانوبه نو. [ ن َ / نُو ب ِن َ / نُو ] (ق مرکب ) از نو. مجدداً. تازه به تازه . (ناظم الاطباء). به تکرار. پیاپی . متوالیاً : ز لشکر برِ پهلوان پیشروبه مژده بیاید هم
نوبه زدنلغتنامه دهخدانوبه زدن . [ ن َ / نُو ب َ / ب ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) نوبت زدن . رجوع به نوبت زدن شود : زیبد فلک البروج کوست کز نوبه زدن نوان ببینم .خاقانی .
نوبةلغتنامه دهخدانوبة. [ ب َ ] (ع اِ) رسیدگی کار سترگ و مصیبت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نازلة. مصیبت . (اقرب الموارد). ج ، نُوَب . || زمین سنگلاخ سوخته (؟). (ن
نوبه ایلغتنامه دهخدانوبه ای . [ن َ / نُو ب َ / ب ِ ] (ص نسبی ) نوبتی . منسوب به نوبه .رجوع به نوبه شود. || مبتلا به تب نوبه .
نوبهفرهنگ انتشارات معین(نُ بِ) [ ع . نوبة ] (اِ.) 1 - نوبت . 2 - تب کردن یک روز در میان یا چند روز در میان .
نوزکاتلغتنامه دهخدانوزکات .[ ن َ ] (اِخ ) (از نوز به معنی نو به لهجه ٔ خوارزمی و کات به معنی حائط و کده ) نام قریه ای است ظاهراً به بخارا. (یادداشت مؤلف ). نیز رجوع به نوزکاث شود
نوآجستهلغتنامه دهخدانوآجسته . [ ن َ / نُو ج َ ت َ / ت ِ] (ص مرکب ) مرکب از نو به معنی تازه و جدید و آجسته به معنی مغروس و درنشانیده . طیان گوید : تازه شده چو باغ نوآجسته . (از یادد
نودرلغتنامه دهخدانودر. [ ن َ / نُو دَ ] (ص مرکب ) چیز نودرآمده و تازه پیداشده . (انجمن آرا) (آنندراج ). هر چیزی را گویند که حادث باشد یعنی نو به هم رسیده و پیدا شده باشد اما حاد
کهنلغتنامه دهخداکهن . [ ک ُ هََ / هَُ ] (ص ) مقابل نو، و با لفظ شدن مستعمل . (آنندراج ). قدیم و دیرینه و فرسوده . (ناظم الاطباء). دیرینه . قدیم .مقابل نو و تازه . (فرهنگ فارسی
پیشرولغتنامه دهخداپیشرو. [ رَ / رُو ] (نف مرکب ) پیش رونده : ابا لشکر و جنگسازان نوطلایه به پیش اندرون پیشرو. فردوسی . || مقدم . سابق . (دهار). که نخست رفتن گیرد. که قبل از دیگرا