نوش جانلغتنامه دهخدانوش جان . [ ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چیزی که ممد و مقوی حیات باشد یامرغوب و محبوب جان . (آنندراج ). || (صوت مرکب ) به صورت خطاب و دعا، گوارا باد! هنیئاً!
نوشجانلغتنامه دهخدانوشجان . (اِخ ) از بلاد فارس است . (از سمعانی ). شهری است در فارس (از معجم البلدان )، و آن مشتمل بر نوشجان بالا و نوش جان پائین است و مردمش بعضی مجوس بعضی مانوی
نوش جانتفرهنگ فارسی طیفیمقوله: تضاد در عمل (اختیار فردی) له] نوش جانت! بخور! این‌به‌آن‌در!زدی ضربتی، ضربتی نوش کن!
نوش جانتفرهنگ فارسی طیفیمقوله: تضاد در عمل (اختیار فردی) له] نوش جانت! بخور! این‌به‌آن‌در!زدی ضربتی، ضربتی نوش کن!
نوش خوردنلغتنامه دهخدانوش خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) شاد خوردن . به لذت خوردن . (فرهنگ فارسی معین ). || نوش جان کردن . نوش کردن : جهان دار و شادی کن و نوش خورمی از دست آن
نوشفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. [مقابلِ نیش] هرچیز مطبوع و خوشایند.۲. (شبه‌جمله) گوارا باد؛ نوش جان باد.۳. [قدیمی] عسل؛ شهد؛ انگبین.۴. [قدیمی] پادزهر؛ تریاق.۵. [قدیمی] شراب؛ باده.۶. [قدیمی]