لغت‌نامه دهخدا

نواسا. [ ن َ ] (اِ) نواده . فرزندزاده . (ناظم الاطباء). رجوع به نواسه شود.

فرهنگ مترادف و متضاد

آهنگساز، تصنیفساز، خنیاگر، رامشگر، مطرب، نوازنده

لغت‌نامه دهخدا

نواساز. [ ن َ ](نف مرکب ) مغنی . ساززننده . (ناظم الاطباء). ساززن . (فرهنگ فارسی معین ). نغمه پرداز. نوازنده : نواسازی دهندت باربدنام که بر یادش گوارد زهر در جا

لغت‌نامه دهخدا

نواسازی . [ ن َ ] (حامص مرکب ) تغنی . نغمه پردازی . || قول سازی . ترانه سازی . (یادداشت مؤلف ) : هر مرغ به دستانی در گلشن شاه آمدبلبل به نواسازی حافظ به غزل گو

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. آهنگ‌ساز.۲. آوازخوان؛ مغنی.

فرهنگ سره

لغت‌نامه دهخدا

نواساز. [ ن َ ](نف مرکب ) مغنی . ساززننده . (ناظم الاطباء). ساززن . (فرهنگ فارسی معین ). نغمه پرداز. نوازنده : نواسازی دهندت باربدنام که بر یادش گوارد زهر در جا

لغت‌نامه دهخدا

نواسازی . [ ن َ ] (حامص مرکب ) تغنی . نغمه پردازی . || قول سازی . ترانه سازی . (یادداشت مؤلف ) : هر مرغ به دستانی در گلشن شاه آمدبلبل به نواسازی حافظ به غزل گو

لغت‌نامه دهخدا

نواسنج . [ ن َ س َ ] (نف مرکب ) نواپرداز. نواساز. نواگر. نواطراز. مطرب . (آنندراج ). مغنی .(ناظم الاطباء). || نواشناس . (آنندراج ).

لغت‌نامه دهخدا

غزلگویی . [ غ َ زَ ] (حامص مرکب ) غزل سرایی . غزل پردازی . غزلخوانی . غزل گفتن . غزل سراییدن : هر مرغ به دستانی در گلشن شاه آمدبلبل به نواسازی حافظ به غزل گویی

لغت‌نامه دهخدا

نواشناس . [ ن َ ش ِ ] (نف مرکب ) مغنی . مطرب . ساززن . (ناظم الاطباء). نواسنج . نواگر. نواساز. (آنندراج ). موسیقی دان .